سرودنامه کلیسای ایران - Flipbook - Page 309
من به من بياموز .مرا با زوفا پاك كن تا طاهر شوم .مرا شستوشو كن
تا از برف سفيدتر گردم .شادي و خرمي را به من بشنوان تا
استخوانهايي كه كوبيدهاي به وجد آيد .روي خود را از گناهانم بپوشان
و همه خطاياي مرا محو كن .اي خدا دل طاهر در من بيافرين و روح
مستقيم در باطنم تازه بساز .مرا از حضور خود مينداز ،و روح قدوس
خود را از من مگير .شاديِ نجات خود را به من باز ده و به روح آزاد مرا
تأييد فرما .آنگاه طريق تو را به خطاكاران تعليم خواهم داد ،و گناهكاران
بهسوي تو بازگشت خواهند نمود .مرا از خونها نجات ده! اي خدايي كه
خداي نجات من هستي! تا زبانم به عدالت تو ترنّم نمايد .خداوندا
لبهايم را بگشا تا زبانم تسبيح تو را اخبار نمايد .زيرا قرباني را دوست
نداشتي واال ميدادم .قربانيِ سوختني را پسند نكردي .قربانيهاي خدا
روح شكسته است .خدايا دل شكسته و كوبيده را خوار نخواهي شمرد.
به رضامنديِ خود بر صهيون احسان فرما و حصارهاي اورشليم را بنا
نما .آنگاه از قربانيهاي عدالت و قربانيهاي سوختنيِ تمام راضي
خواهي شد و گوسالهها بر مذبح تو خواهند گذرانيد.
***
لكن خدا محبّت خود را در ما ثابت ميكند از اينكه هنگامي كه
ما هنوز گناهكار بوديم ،مسيح در راه ما مرد.
( رساله روميان ) 8 :5
